تعاون در مرتعداری: بررسی عملکرد تعاونی های مرتعداری در حفظ و احیای مراتع استان گلستان

نظام تعاونی یکی از پیشرفته ترین نظام های تولیدی در بخش کشاورزی و منابع طبیعی است. ضرورت توجه به تعاون در مدیریت منابع طبیعی را می توان به تهدیدهای موجود و همچنین مسایل و چالش هایی نسبت داد که این بخش با آن رو به رو است. علاوه بر این، به دلیل وسعت زیاد عرصه های مرتعی، حفظ و احیا این منابع نیازمند مشارکت فعال مردم و اجتماعات محلی است. تجارب نشان داده است نظام تعاونی به عنوان یک نظام مردمی و هماهنگ می تواند به متولیان مراتع کشور در حفظ و احیا مراتع کمک نماید. این پژوهش به بررسی عملکرد تعاونی های مرتعداری در حفظ و احیا مراتع در استان گلستان پرداخته است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده است و در آن، 386 عضو عادی و هیأت مدیره از 28 تعاونی مرتعداری مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد عملکرد تعاونی های مرتعداری در حد متوسط قابل ارزیابی است. همچنین از دید پاسخ گویان، عملکرد تعاونی های مرتعداری در حفظ و احیا مراتع بهتر و مناسب تر از دیگر موارد مرتبط با فعالیت های تعاونی ها مانند ایجاد اشتغال، تامین آب و علوفه دستی برای دام می باشد. در مجموع، اعضا هیأت مدیره، عملکرد تعاونی ها را نسبت به اعضا عادی بهتر ارزیابی کرده اند. فعالیت بیش تر تعاونی های مرتعداری در زمینه تأمین تسهیلات بانکی برای اعضا، تأمین آب و آبشخور مناسب برای دام ها در سطح مراتع و انجام عملیات ذخیره نزولات آسمانی، از جمله پیشنهاداتی هستند که بر مبانی یافته های این پژوهش قابل توصیه می باشند.